Η Μάνια Παπαδημητρίου, καταξιωμένη ηθοποιός και σκηνοθέτις, συμμετέχει φέτος στη θεατρική παράσταση ‘’Κραυγή’’, που θα ανέβει ξανά για μία μόνο παράσταση, στις 23 Ιανουαρίου, στο Blackbox. Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί της για το συγκεκριμένο έργο, τη σημερινή κατάσταση του θεάτρου αλλά και τις επόμενες κινήσεις της!
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση "Κραυγή", όπου ενσαρκώνετε την Κλαίρ και έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ξανά στη Θεσσαλονίκη.
Το έργο αυτό του Τένεσι Ουίλλιαμς είναι για μένα μία ελεγεία για το τέλος του κόσμου, έτσι όπως το βιώνει ως αγωνία ένας καλλιτέχνης μέσα από τον αυτοεγκλωβισμό του στα προσωπικά οικογενειακά τραύματα. Είναι σαν να προσπαθεί να ξεφύγει από την μνήμη του και να ελευθερωθεί για να γλυτώσει αλλά όσο προσπαθεί να ξεφύγει τόσο παγιδεύεται περισσότερο μέσα σ’αυτήν.
Πώς θα χαρακτηρίζατε την Κλαίρ ως άτομο; Πιστεύετε ότι έχετε κοινά σημεία με την ηρωίδα;
Η Κλαίρ είναι το alter ego του συγγραφέα και ταυτόχρονα ο συμβολισμός της αδελφής του Τένεσι Ουίλλιαμς που ήταν, όπως ξέρουμε και από το "Γυάλινο Κόσμο" του, το μεγάλο τραύμα της ζωής του. Νομίζω ότι κοινό με την ηρωίδα του έργου, την Κλαίρ έχω την αγωνία της θεατρικότητας από τη μία και ταυτόχρονα το στοιχείο του βασανισμού της από τη μνήμη. Η ηρωίδα θυμάται συνεχώς μία σκηνή που την καθηλώνει. Θυμάται έντονα ένα τραύμα παιδικό και δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνω πολύ καλά και με συγκινεί, όπου το συναντήσω. Ίσως να έχω μέσα μου κι εγώ κάτι απ’αυτό το βάσανο.
Ο Τένεσι Ουίλλιαμς, συγγραφέας της παράστασης, είχε δηλώσει ότι είναι το καλύτερο έργο του, μετά το "Λεωφορείον, ο πόθος". Ποια είναι η δική σας άποψη;
Οι συγγραφείς συχνά αποκαλούν καλύτερο το έργο που τους πόνεσε περισσότερο, όπως οι γονείς συχνά αγαπούν περισσότερο το πιο αδύναμο παιδί. Για μένα αυτό το έργο αποδεικνύει την τεράστια τόλμη ενός τόσο πετυχημένου συγγραφέα, όπως ο Τένεσι Ουίλλιαμς, να αδιαφορήσει για την επιτυχία και να δοκιμάσει να εξελίξει το ύφος του, τολμώντας να βυθιστεί σε σκοτεινά και άγνωστα γι’αυτόν νερά. Αγαπώ το έργο γι’αυτή του την τόλμη.
Από όσο γνωρίζουμε, σχεδόν σε όλες τις στάσεις που έχετε κάνει με την "Κραυγή", η παράσταση ήταν sold out. Πώς βιώνετε αυτήν την επιτυχία;
Eίναι πολύ ευχάριστο να νιώθεις ότι το κοινό επικοινωνεί και διαλέγει να έρθει να δει ένα δύσκολο έργο. Κάθε φορά που αυτό συμβαίνει νιώθουμε ότι καταφέραμε να φτιάξουμε μαγεία, γιατί το έργο δεν έχει ένα στόρυ εύκολα κατανοητό και χωρίς το στοιχείο της μαγείας δεν μπορείς να το επικοινωνήσεις με τον κόσμο. Αυτό είναι το δύσκολο κάθε βράδυ, να επιδιώκεις τη μαγεία.
Βρίσκεστε χρόνια στο θεατρικό σανίδι και θα ήθελα να σας ρωτήσω τι εισπράττετε από το κοινό κατά τη διάρκεια της παράστασης και τι ευελπιστείτε να πάρει μαζί του φεύγοντας;
Πάντα προσπαθώ να δημιουργηθεί αυτή η μαγεία. Αγαπώ αυτή τη δουλειά και δεν βαριέμαι ποτέ να παίζω το ίδιο έργο κάθε βράδυ. Κάθε βράδυ είναι σαν η πρώτη φορά. Είναι ένα παιχνίδι αυτό με τον εαυτό μου και χαίρομαι που και ο Αλέκος είναι ακριβώς το ίδιο. Έχει και αυτός ένα είδος παιδικότητας που μου αρέσει πάρα πολύ. Και αυτό ήταν που μας ζητούσε συνεχώς η σκηνοθέτις μας, η Έλλη Παπακωνσταντίνου. Η παιδικότητα αυτή ελευθερώνει τον θεατή, γιατί ελευθερώνει πρώτα απ’όλα εμάς τους ίδιους. Αυτή τη γεύση της ελευθερίας της φαντασίας είναι που θέλουμε να πάρει μαζί του φεύγοντας από την παράσταση ο κόσμος.
Κατά τη διάρκεια του έργου αντιλαμβανόμαστε ότι η συνεργασία με τον συμπρωταγωνιστή σας, Αλέκο Συσσοβίτη, είναι εξαιρετικά καλή. Πώς δέσατε τόσο καλά και μας πείθετε στο έπακρον επί σκηνής;
Ευχαριστούμε που λέτε ότι δένουμε καλά επάνω στη σκηνή. Αυτό εμείς το αισθανόμαστε, αλλά είναι πιο ωραίο όταν μας το λένε οι θεατές. Δεν ξέρω σε τι συνιστάται το να ταιριάζεις με τον συμπαίκτη. Η καλή χημεία που λέμε εμείς στο θέατρο είναι δώρο, όταν μας τύχει νιώθουμε ότι κάθε βραδιά είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Και πράγματι η περιπέτεια της Κραυγής από το Θέατρο Φάουστ ως εδώ ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία σε κάθε της στιγμή. Το έργο εμένα μου το πρότεινε ο Αλέκος και η Έλλη. Δεν το ήξερα, αλλά το αγάπησα αμέσως. Κατάλαβα αμέσως ότι εκεί μέσα είναι ένα κομματάκι και της δικής μου ψυχής.
Αφήνοντας τα της παράστασης, είχατε υπάρξει ενεργό μέλος της πολιτικής ζωής της χώρας μας. Έχοντας άποψη για την κοινωνικοοικονομική κρίση που βιώνουμε, ως παλιότερο πολιτικό στέλεχος αλλά και ως καλλιτέχνης, πείτε μας, πώς έχει επηρεαστεί το επάγγελμά σας και γενικά το θέατρο;
Tο επάγγελμα του ηθοποιού και γενικά το θέατρο στην Ελλάδα περνάει κρίση τα τελευταία 20 χρόνια συνέχεια, όχι τώρα. Τώρα το αποτέλειωνουν. Αλλά εμείς είμαστε καλλιτέχνες και δεν το βάζουμε κάτω, γιατί δεν ξέρουμε τίποτε άλλο να κάνουμε από αυτό. Άρα αυτό θα παλέψουμε για να μπορούμε να συνεχίσουμε να το κάνουμε σε όποιες συνθήκες. Κι αυτό, γιατί και οι άνθρωποι που αποτελούν το κοινό φαίνεται να το χρειάζονται. Μια και χωρίς κοινό, θέατρο δεν υπάρχει. Αλλά όταν υπάρχει κοινό, που θέλει να δει θέατρο, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τον καλλιτέχνη να το παράξει και τους θεατές να έρθουν να το δουν.
Τι πιστεύετε ότι χρειάζεται ο θεατής στην περίοδο που διανύουμε;
Ο θεατής, νομίζω, σήμερα θέλει γνησιότητα στα συναισθήματα. Δεν αντέχει να βλέπει δήθεν πράγματα στο θέατρο. Αυτά τα βλέπει συνεχώς στα Μ.Μ.Ε.. Ακούει ψέμματα ή γενικώς αλληλοαναιρούμενες ανακρίβειες συνεχώς ένα γύρο. Στο θέατρο έρχεται για να ακούσει την αλήθεια. Το θέατρο λέει την αλήθεια. Φανερώνει στον θεατή, μέσα από τη σκηνή, αυτό που στη ζωή θέλουν να του κρατούν κρυφό.
Κλείνοντας, θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας τα μελλοντικά σας σχέδια;
Τώρα παίζω στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας τον "Μονόλογο της Σιμόν ντε Μπωβουάρ" σε σκηνοθεσία της Αθηνάς Κεφαλά. Θα κάνουμε μια μικρή περιοδεία με την "Κραυγή" στις Σέρρες και στην Ερμιονίδα. Το Μάρτιο θα πάμε Θεσσαλονίκη και με την ‘’Αδαμαντία’’ του Παναγιώτη Μεντή, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη με το Θέατρο Τέχνης, μιας και ο χιονιάς ανέβαλλε τα σχέδια μας για το Γενάρη. Μετά έχουμε Ρέθυμνο με το ίδιο έργο και Βρυξέλλες με την "Σιμόν ντε Μπωβουάρ". Επίσης, ξεκινάω πρόβες για ένα καινούριο έργο, Ελληνίδας συγγραφέα, της Τζένης Δάγκλα, σε σκηνοθεσία της Άσπας Τομπούλη.
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση: Η ΚΡΑΥΓΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ BLACKBOX
Συνέντευξη: Ελευθερία Μαυροκέφαλου
