Η Αλίκη Αλεξανδράκη, που φέτος στη σειρά του ΑΝΤ1 "Άγριες Μέλισσες" παίζει το ρόλο της μητέρας του ενωμοτάρχη, είναι αναμφίβολα μία εξαιρετική ηθοποιός. Και είναι εξαιρετική διότι είναι βαθιά ποτισμένη με τις αρχές και τους κανόνες του θεάτρου, το οποίο υπηρετεί πιστά πολλές δεκαετίες, αλλά έχει και η ίδια το χάρισμα να ξεχωρίζει σε αυτούς τους "μικρούς" ρόλους, που ακριβώς χρειάζονται τέτοιους ηθοποιούς σαν την Αλίκη Αλεξανδράκη, για να γίνουν από ασήμαντοι σημαντικοί!
Ας την γνωρίσουμε όμως λίγο καλύτερα! Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Γ. Θεοδοσιάδη το 1965, ενώ η πρώτη της θεατρική εμφάνιση ήταν με το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, παρόλο που την είχαν απορρίψει όταν έδωσε εξετάσεις εκεί. Την πήρανε όμως αμέσως μόλις τελείωσε τη σχολή του Θεοδοσιάδη στο έργο του Λουίτζι Πιραντέλο: "Έτσι είναι, εάν έτσι νομίζετε". Να σημειωθεί ότι στο Θέατρο Τέχνης δεν έπαιζες εύκολα ή και ποτέ εάν δεν ήσουν από τη σχολή του… και ας λέει η Αλίκη Αλεξανδράκη, σε συνέντευξη της στην Αργυρώ Μποζώνη: «Ότι από σύμπτωση βρέθηκε εκεί και από τύχη».
Από το ταλέντο σου βρέθηκες εκεί αγαπητή Αλίκη Αλεξανδράκη! Είναι ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου και φέτος έπαιζε στην: «Χριστουγεννιάτικη ιστορία». Στην πορεία της στο θέατρο έχει δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, ενώ η ίδια ξεχωρίζει τη "Γκόλφω" σε σκηνοθεσία Καραθάνου. Επίσης, σκηνοθέτησε 4 θεατρικά έργα και συμεμτείχε σε πάνω από 15 θεατρικές τηλεοπτικές μεταφορές.
Με τις εμφανίσεις της σε τηλεοπτικές σειρές σημάδεψε όλη την πορεία της ελληνικής τηλεόρασης από τη γέννησή της μέχρι σήμερα. Σε εμάς τους… λίγο μεγαλύτερους οι σειρές που συμμετείχε προκαλούν ακόμα και στο άκουσμά τους ανατριχίλα: "Ο αστερισμός των Λύκων", "Ο χριστός ξανασταυρώνεται", "Συνταγματάρχης Λιάπκιν", "Αστροφεγγιά" και πολλά άλλα ακόμα. Στη συνέχεια περνάει με την ευκολία του ταλέντου της, που συνεχώς αναζητεί το καινούργιο, και σε πολλές σύγχρονες κωμικές σειρές: «Οι Απαράδεκτοι", "3 Χάριτες", "7 θανάσιμες πεθερές" κ.α. μέχρι σε μεταγλωττίσεις για παιδικές σειρές έχει δανείσει τη φωνή της, όπως στον περίφημο "Σπορτ Μπίλλυ", "Μια φορά στο διάστημα".
Εάν αναρωτιέστε για το σήμερα… δηλαδή πόσο χρονών είναι, μπορούμε να σας πούμε ότι… γεννήθηκε το 1945 και στις "Άγριες μέλισσες", ίσως για πρώτη φορά, φαίνεται πιο νέα από την ηλικία της παρόλο που τώρα ίσως για πρώτη φορά παίζει στην τηλεόραση, μια γυναίκα με την ίδια βιολογική ηλικία... ΓΙΑΤΙ; Είναι μια σπάνια καρατερίστα, παίζει ρόλους γυναικών με μεγαλύτερη ηλικία από τη δική της, με πολύ μεγάλη φυσικότητα και άνεση. Η ίδια γνωρίζει πολύ καλά τα εκφραστικά της μέσα. Διαχειρίζεται τέλεια τα σκληρά χαρακτηριστικά του προσώπου της, χωρίς υπερβολές, για να μην γίνει αντιπαθητικός ο χαρακτήρας του ρόλου της. Έτσι καταφέρνει πάντα να γίνεται συμπαθής όχι μόνο ο ρόλος, αλλά και η ίδια, γιατί η φυσικότητά της είναι τέτοια, που ξεχνάς ότι βλέπεις ηθοποιό που υποδύεται κάποια άλλη. Απλά την απολαμβάνεις σαν να σου μιλάει ένας πολύ κοντινός σου άνθρωπος.
Η Μελίνα Τσαμπάνη η βασική σεναριογράφος της σειράς "Άγριες Μέλισσες» αλλά και οι Θωμάς Τσαλμπάνης, Βάσια Καρυτινού και Βαγγέλης Νάσης εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις δυνατότητές της, όπως βέβαια και των υπολοίπων ηθοποιών της σειράς. Η Αλίκη Αλεξανδράκη παίζει τη μάνα του ενωμοτάρχη. Μια δεσποτική μάνα που είναι πάνω από τον γιο - σύμβολο εξουσίας, μια γυναίκα του χωριού. Σωστός διάολος όμως, που ξέρει ό,τι γίνεται στο χωριό, χωρίς να βγαίνει από το σπίτι της γιατί είναι ανήμπορη, έχοντας για όπλο της το κοφτερό μυαλό της, αλλά και την ειρωνεία. Μια ειρωνεία φίνα θα έλεγε κανείς, ειδικά όταν απευθύνεται στον γιο της. Συγκινητική και πολύ ανθρώπινη στη σκηνή που εκείνος της τραγουδάει γιατί θέλει να χορέψει στο γλέντι του χωριού, αλλά όντας μέσα στο σπίτι την κατευθύνει πάλι στο κρεβάτι της. Σε άλλη σκηνή, ενώ τον βοηθάει να διαλευκάνει το φόνο του Γιάννου, στο τέλος του λέει: «Σιγά μη γλιστρήσεις». Οι «κωμικές» ατάκες που λέει στη σειρά είναι κομμένες με μαχαίρι, σφάζουν με το μπαμπάκι, όπως λέμε γιατί εκείνη ξέρει να τις αποδίδει τέλεια, όπως και σε ό,τι έχει παίξει.
Ας δούμε όμως τι έχει δηλώσει ή ίδια στην lifo για τον εαυτό της και όχι μόνο σε μια συνέντευξη στην Αργυρώ Μποζόνη το 2014:
«Τελικά, είναι πάρα πολύ ωραίο να είσαι 70 χρονών και να μπορείς να μιλάς την ίδια γλώσσα με ανθρώπους 20, 30 και 40 χρόνια μικρότερούς σου. Τη θαυμάζω αυτή την καινούργια γενιά στο θέατρο. Τα προσόντα αυτών των ανθρώπων δεν τα είχαμε εμείς. Τα θαυμάζω πραγματικά. Έχουν άλλη εικόνα για το θέατρο από αυτή που είχαμε εμείς. Αυτήν τη γενιά νομίζω δεν την ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός της, η καριέρα της, αλλά ενδιαφέρεται και για την παράσταση, για ένα σύνολο. Αυτό νομίζω ότι είναι το μεγαλύτερο προσόν της. Παρόλο που είναι δύσκολη, είναι πολύ ενδιαφέρουσα η εικόνα που παρουσιάζει το θέατρο σήμερα. Υπάρχει μια αγωνία να μη μείνουμε σε αυτά που ξέρουμε, να μη μείνουμε στα αποδεκτά, αλλά να κάνουμε τα καινούργια πράγματα αποδεκτά. Καμιά φορά αναρωτιέμαι τι έχει συμβεί στη δική μου γενιά. Προσπαθώ να το καταλάβω. Κάθονται επάνω σε αυτά που κατακτήσανε, ό,τι κατακτήσανε, και τα αναμασάνε. Εγώ δεν θέλω να σταθώ, να μείνω ακίνητη, δεν θέλω να πεθάνω ακόμα. Υπάρχουν τόσα πράγματα στη ζωή που μπορεί να μάθεις ακόμα που μου φαίνεται τρελό να στέκεσαι σε αυτά που έχεις μάθει και να εφησυχάζεις. Γιατί υπάρχει και το παραπέρα, υπάρχει και το «κάτι άλλο». Είναι περιπέτεια το θέατρο, μεγάλη περιπέτεια. Είναι μια πολύ γεμάτη ζωή.»
Κυρία Αλίκη Αλεξανδράκη, σας ευχαριστούμε πολύ!
Σύνταξη: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΑΒΝΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή εικόνων: monopoli.gr, koitamagazine.gr, artandlife.gr
Σύνταξη: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΑΒΝΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή εικόνων: monopoli.gr, koitamagazine.gr, artandlife.gr
