Ροκάς τη μισή του ζωή. Ό,τι κι αν συμβεί, παίρνει την ηλεκτρική κιθάρα στα χέρια για να δραπετεύσει από μία πληκτική καθημερινότητα και ταξιδεύει στο ιερό πάνθεον της ροκ. Ο Γιάννης Χρηματόπουλος είναι μέλος των συγκροτημάτων «Embargo» και «Noma Nloko», ενώ ταυτόχρονα ακολουθεί μουσικές σπουδές στο Α.Π.Θ. Με αφορμή τη μουσική συμμετοχή του σε performance στο «Άσπρο Δέντρο», είχε τη καλοσύνη να απαντήσει σε δύο τρεις ερωτήσεις μου σχετικά με τη πολυετή πορεία του ανάμεσα στον ζηλευτό και θαυμαστό κόσμο της τέχνης και της μουσικής. Τον ευχαριστώ εγκάρδια και του εύχομαι να πραγματοποιήσει όλα του τα όνειρα!
Τι πραγματεύεται η performance και ποιος συνέλαβε την ιδέα για την υλοποίηση της;
Η performance δημιουργήθηκε από το «Aspro Dentro Ensemble» για να παιχτεί στο TEDx του ΠΑ.ΜΑΚ. στις 7/12/24, το οποίο φέτος είχε το θέμα «ΜΟΡΦΕΣ». Αυτό που πραγματεύεται είναι η «παρέα», συγκεκριμένα μια παρέα στο τόπο που ζούμε, τη Θεσσαλονίκη, και τις μορφές που μπορεί να πάρει στο πέρασμα του χρόνου, τις αλλαγές, τις δυναμικές, τη σχέση των ανθρώπων.
Πώς κούμπωσες εσύ στο όλο κόνσεπτ και ποιος ο ρόλος σου σε αυτό;
Ένας από τους συντελεστές, ο Γιώργος Καραγλάνης, που είναι στενός φίλος και πολύ συχνά συνάδελφος και συνεργάτης σε θεατρικά δρώμενα, ήταν μέλος της ομάδας. Υπήρξε ανάγκη για μουσική επένδυση στο project, οπότε δεδομένης της πολύ καλής συνεργασίας που έχουμε με τον Γιώργο, πρότεινε στην ομάδα και σε εμένα την ένταξη μου. Σκοπός μου ήταν η σύνθεση της πρωτότυπης μουσικής, η δημιουργία ενός «soundscape» το οποίο πλαισιώνει το έργο αλλά και η ζωντανή εκτέλεση της κατά στη performance.
Υπήρξε ανταπόκριση από το κοινό; Ενδέχεται να υπάρξουν και άλλες ημερομηνίες στο πρόγραμμα;
Η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική, φαίνεται πως η performance τράβηξε το ενδιαφέρον του κοινού που είχαμε απέναντι μας (σε ένα σχεδόν γεμάτο λόγω TEDx Αριστοτέλειον), και κέρδισε τη προσοχή του κατά τη διάρκεια της. Πολύ ενθαρρυντικά επίσης ήταν και τα σχόλια που δεχθήκαμε αργότερα. Έτσι αποφασίσαμε να την επαναλάβουμε το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου, στο «πάρτι γνωριμίας» που γίνεται για το «Green Studio» του «Aspro Dentro», οπού εκτός από τη συμμετοχή μου στη performance, θα παίξω και μερικά τραγούδια με την ακουστική μου κιθάρα.
Πως ξεκίνησε το ταξίδι σου στη μουσική; Θυμάσαι τη πρώτη φορά που συνειδητοποίησες ότι «αυτό μου αρέσει και αυτό θέλω να κάνω»;
Από πάντα με θυμάμαι να θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική. Ο μεγάλος μου αδερφός έπαιζε παλιότερα κιθάρα. Είχαμε μια κιθάρα να κάνει αισθητή τη παρουσία της στη σοφίτα και από πολύ μικρός ήθελα ντε και καλά να τη κατεβάζουν για να παίζω. Τελικά, όταν ήμουν πέμπτη δημοτικού γράφτηκα κι εγώ στα πρώτα μου μαθήματα κιθάρας σε ωδείο, αλλά κυρίως έκανα μαθήματα με έναν παιδικό μου φίλο που ήδη έκανε κάποια χρόνια και μου μάθαινε κι εμένα. Δε χρειάστηκε να συνειδητοποιήσω ότι θέλω να κάνω αυτό στη ζωή μου, ήταν απλά κάτι που ουσιαστικά με «κατέλαβε» και το ήξερα ίσως και από τη πρώτη στιγμή, μου φαινόταν αυτονόητο. Ακόμα μου φαίνεται.
Όντας μέλος δύο ροκ συγκροτημάτων, των «Embargo» και των «Noma Nloko», πώς θα χαρακτήριζες το ροκ τοπίο στην Ελλάδα σήμερα;
Στην Ελλάδα νομίζω ότι ανέκαθεν το ροκ, και το κάθε ροκ είχε μια εξέχουσα θέση στο τοπίο της γενικότερης ελληνικής σκηνής (κυρίως στο underground). Πιστεύω ότι αυτό, αν ασχολείσαι λίγο παραπάνω με την μουσική σαν ακροατής, δε χρειάζεται να παίζεις σε μπάντα για να το γνωρίζεις. Αυτό που ίσως καταλαβαίνεις καλύτερα αν είσαι μέλος ενός συγκροτήματος είναι το πόσο δύσκολο έχει γίνει το να είσαι σε μια ροκ μπάντα στην Ελλάδα σήμερα. Τα έξοδα για να τρέχει αυτή η «μηχανή» είναι πολλά (πρόβες, εξοπλισμός, ηχογραφήσεις, παραγωγή, διαφήμιση, CD, βινύλια, και άλλα πόσα) και όσο πάει γίνονται μεγαλύτερα. Μεγαλώνουν με τον ίδιο ταχύτατο ρυθμό που μεγαλώνουν και όλα τα υπόλοιπα έξοδα τα τελευταία χρόνια. Και αυτό δημιουργεί κι άλλο πρόβλημα, την προσέλευση του κοινού στις συναυλίες, κάτι που γενικότερα νιώθω πως έχει «πέσει» τον τελευταίο καιρό. Δε ξέρω αν υπάρχει τόσο πολύ η κουλτούρα του «θα πάω να δω λάιβ σήμερα», τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη. Και με αυτόν τον τρόπο έχουμε μπάντες με έξοδα τα οποία είναι πολύ δύσκολο να βγάλουν, ειδικά όταν κάνουν τα πρώτα τους βήματα. Έτσι, ενώ υπάρχουν πάρα πολλά διαμάντια στην ελληνική ροκ σκηνή, τα περισσότερα μένουν «κρυμμένα».
Είναι υποστηρικτικός ο οικογενειακός σου κύκλος σε ό,τι αφορά την ενασχόληση σου με τα συγκροτήματα;
Από τη πρώτη στιγμή. Και πολύ περισσότερο από ό,τι θα περίμενε κανείς. Με τον αδερφό μου Αλέξανδρο και τον αδερφό από άλλη μάνα, Χάρη, παίζουμε στους Embargo τα τελευταία έντεκα χρόνια, δηλαδή από τα χρόνια του γυμνασίου. Ο Αλέξανδρος τη πρώτη φορά που έπαιξε στο «Eightball» ήταν δώδεκα χρονών, οι υπόλοιποι δεκατέσσερα. Πρόκειται για κάτι ανέφικτο χωρίς την πλήρη υποστήριξη της οικογένειας σου, και όχι μόνο της δικής μας προφανώς, αλλά και του Χάρη και του (τότε μπασίστα μας) «Ψηλού». Κι ας μη ξεχνάμε και αυτά που αναφέραμε νωρίτερα για τα έξοδα μιας μπάντας. Μέχρι να τελειώσουμε το σχολείο και να πιάσουμε δουλειές, πώς αλλιώς θα το στηρίζαμε οικονομικά όλο αυτό; Και μάλιστα σε γενικά δύσκολα χρόνια. Οι θυσίες που έκαναν οι οικογένειες μας για να μπορούμε να κάνουμε εμείς αυτό που μας αρέσει ήταν τεράστιες και δύσκολα ανταποδίδονται.
Συνεπικουρεί το αντικείμενο σπουδών σου στη μουσική σου πορεία;
Σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά όχι απόλυτα άμεσα. Σπουδάζω στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου. Εκτός κάποιων συγκεκριμένων μαθημάτων τα οποία ίσως αποτελούν εξαίρεση, η πρακτική και εξέλιξη σε αυτά που κάνω με τα συγκροτήματα στα οποία παίζω δεν είναι στο επίκεντρο. Το θέμα είναι ότι μιλάμε για ένα περιβάλλον που σου προσφέρει εξαιρετικά πολλές γνώσεις και εμπειρίες, τις οποίες μπορείς να διοχετεύσεις σε οτιδήποτε μουσικό κάνεις, όσο άσχετο και να φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Σε βάζει σε σκέψεις, νομίζω αυτός είναι και ο σκοπός του πανεπιστημίου. Να μη μένεις σε αυτό που ξέρεις, αλλά να σκέφτεσαι, να εξερευνάς τους κόσμους που ανοίγονται μπροστά στον εν δυνάμει «επιστήμονα εαυτό σου και να τροφοδοτείς με αυτούς τους κόσμους τον καλλιτέχνη εαυτό σου.
Σε μια εποχή που ο καθένας είναι ο,τι δηλώνει, πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ένα γνωσιακό υπόβαθρο ούτως ώστε να υποστηρίξει την οποιαδήποτε δραστηριότητα;
Δε θα σου πω ψέματα. Για άλλες δραστηριότητες δε μπορώ να ξέρω, για τις τέχνες αυτό που σκέφτομαι είναι το εξής: Η πλειονότητα των αγαπημένων μου καλλιτεχνών δεν είχαν το γνωσιακό επίπεδο, μιλάω για ακαδημαϊκή-ωδειακή εκπαίδευση ή κάτι επίσημο τέλος πάντων. Καμιά φορά για να κάνεις κάτι καλά, θέλει απλά να το λέει η ψυχούλα σου. Να το αγαπάς και να το κυνηγάς όπως μπορείς μέχρι εκεί που δε πάει. Από εκεί και πέρα, το να το κυνηγήσεις και ακαδημαϊκά ή ο,τι άλλο, μόνο καλό θα κάνει. Είναι ένας δρόμος από τους άπειρους, ο οποίος μπορεί να σου προσφέρει πάρα πολλά.
Τι αισθάνεσαι όταν πιάνεις τη κιθάρα κάθε μέρα; Είναι το καταφύγιο σου;
Ίσως να μπορείς να το πεις και έτσι, είναι ένα “safe space” σε κάποιο βαθμό για μένα. Αλλά στη πραγματικότητα είναι κάτι που το έχω ανάγκη, με αφήνει να εκφραστώ, να χαλαρώσω, να σκεφτώ, να ξεδώσω, να μάθω, να πειραματιστώ και τόσα άλλα. Έχει γίνει κομμάτι μου, πώς να στο πω; Δε θα μπορούσα να με φανταστώ χωρίς αυτό τη ζωή μου.
Στις σκοτεινές μέρες που υπάρχουν εκεί έξω, τι σου δίνει κίνητρο να συνεχίζεις μπροστά;
Νομίζω ότι η δημιουργία και η έκφραση είναι κίνητρα από μόνα τους. Είναι στη φύση του ανθρώπου. Μόνοι μας δημιουργούμε το φως απέναντι στο σκοτάδι.
Προσωπικά, υπάρχει ο ίδιος, αν όχι μεγαλύτερος ενθουσιασμός σε σχέση με παλαιότερα;
Όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερα έρχονται στην αντίληψη μου σε σχέση με αυτόν τον ωκεανό που λέγεται τέχνη, όποια τέχνη κι αν είναι αυτή. Όσο και να τον εξερευνήσεις, αυτός ο ωκεανός δεν έχει τέλος. Εκτείνεται στο άπειρο. Πώς να μη μεγαλώνει ο ενθουσιασμός μέρα με τη μέρα, όταν ανακαλύπτεις τόσα πολλά, όταν αντιλαμβάνεσαι τις ολοένα και περισσότερες δυνατότητες που μπορείς εξετάσεις; Μου αρέσει να σκέφτομαι τους μουσικούς, αλλά και τον κάθε καλλιτέχνη, σαν εξερευνητές. Μπορεί να μη σταματήσουν ποτέ να ψάχνουν ή μπορεί και να έχουν κάποιο στόχο τον οποίο θα επιτύχουν. Και στις δύο περιπτώσεις, αν αυτό είναι που αγαπάς ο ενθουσιασμός τροφοδοτείται.
Από όλα τα συγκροτήματα που υπάρχουν, με ποιο θα ήθελες ιδανικά να συνεργαστείς ή συνεργαστείτε, ως μπάντα;
Είχα ήδη την τεράστια τύχη, και με τα δύο σχήματα τα οποία παίζω, να μοιραστούμε τη σκηνή με κάποιους από τους πιο σημαντικούς μου μουσικούς «ήρωες». Αυτό από μόνο του έχει μια ανεκτίμητη αξία. Παρόλα αυτά, αν μπορούσα σε ακραία περίπτωση φαντασίας, θα ήθελα να ανοίξουμε κάποια συναυλία των θρυλικών «Tool».
Έχετε προγραμματίσει μελλοντικές εμφανίσεις είτε με τη μία είτε με την άλλη μπάντα;
Ναι. Σύντομα θα ανακοινωθεί το live για τις 16 Ιανουαρίου στο «Rover» με τους Noma Nloko. Οι Embargo θα πραγματοποιήσουν την εμφάνιση τους λογικά γύρω στην άνοιξη της νέα χρονιάς.
Ποιο είναι το επόμενο βήμα για τον Γιάννη Χρηματόπουλο;
Μέσα σε όλα, ευελπιστώ για περισσότερη εξερεύνηση…
Πληροφορίες
Άσπρο Δέντρο
Ολύμπου 5
Ημέρα και ώρα παράστασης:
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου στις 21:00
Είσοδος δωρεάν
Credits φωτογραφιών: Στέργιος Ανδρεάδης, Λήδα Κατσάνου
Συνέντευξη: ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΕΡΤΣΙΔΗΣ
