Επιπρόσθετα, ένα από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται το έργο είναι και η δυστυχώς άκρως επίκαιρη βία κατά των γυναικών. Όχι, δεν είναι τετριμμένο θέμα πια. Κι ούτε πρέπει να συνηθιστεί. Όπως και κάθε είδους βία φυσικά. Διότι ο «πόλεμος» που διεξάγεται δεν είναι μόνο υλικός, αλλά και πνευματικός. Ίσως κυρίως πνευματικός, οι βλαβερές συνέπειες του οποίου μετουσιώνονται σε σωματικές πράξεις. Το κείμενο θίγει το ζήτημα του διαγενεακού τραύματος, εν γένει του τραύματος που έχει θαφτεί και παραμείνει ανεπούλωτο. Και το κάνει με τον ιδιαίτερο τρόπο του συγγραφέα, ο οποίος συνηθίζει προς το τέλος των έργων του να δίνει μια ιδιαίτερη στροφή στην πλοκή της υπόθεσης.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω το ιδιαίτερο χιούμορ, ειδικά στους χαρακτήρες του Άνθιμου Κατιρτζόγλου και της Φένιας Σαλούκα, η οποία και υποδύεται μια ψυχίατρο που καλείται να… βγάλει το φίδι από την τρύπα. Οι κωμικοί διάλογοι μεταξύ αυτών των δυο προσώπων απογείωναν το έργο, δημιουργώντας μια άκρως θεμιτή χιουμοριστική ανάπαυλα, σκορπώντας κύματα γέλιου προς τους θεατές. Είναι δύσκολο και απαιτητικό να διατηρηθεί η λεπτή ισορροπία μεταξύ δραματικού και αστείου, μιας και μιλάμε για δυο αντίθετους πόλους, ωστόσο στη συγκεκριμένη παράσταση επιτυγχάνεται. Όλοι οι ηθοποιοί διακρίνονταν για την επί σκηνής αυτοπεποίθηση και χημεία τους, κάτι που σπανίως παρατηρείται πλέον.
Η παράσταση θα παίζεται για τα επόμενα δύο Σαββατοκύριακα, στο Θέατρο Σοφούλη. Εάν θέλετε να γελάσετε, αλλά και να προβληματιστείτε εντόνως, μην την χάσετε.
Γράφει ο Βασίλης Τσερτσίδης
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Τα Γενέθλια" του Άνθιμου Κατιρτζόγλου στο Θέατρο Σοφούλη