Είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τον Κωνσταντίνο Μπάζα, τον ηθοποιό που ενσαρκώνει τον Ένορκο 11 στην παράσταση "12 Ένορκοι". Ο Κωνσταντίνος Μπάζας μοιράζεται μαζί μας την προσέγγιση του ρόλου του, που φέρνει στην επιφάνεια την έννοια της ευθύνης, της δημοκρατίας και των προκλήσεων της δικαιοσύνης. Μέσα από την ερμηνεία του, αναδεικνύεται η δυναμική των ανθρώπινων αντιφάσεων, αλλά και η ανάγκη για έναν δίκαιο και ανεπηρέαστο δικαστικό σύστημα.
Ο χαρακτήρας σας έχει συγκεκριμένες αντιλήψεις που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Πώς προσεγγίσατε την ερμηνεία του ώστε να παραμείνει αληθοφανής;
Υποδύομαι τον Ένορκο 11, έναν μετανάστη στην Αμερική του 1957. Δύσκολη εποχή για μετανάστες, που βιώνουν έντονα τη ρατσιστική βία. Ως άνθρωπος με έντονα αισθήματα ανθρωπισμού, εστίασα στο κατά πόσο κάθε άνθρωπος, που σέβεται τους άλλους ανθρώπους, μπορεί με την ακεραιότητα του χαρακτήρα του να σταθεί επάξια. Αυτό με βοήθησε πολύ στο να αποδώσω το ρόλο, που πραγματικά σε κάθε παράσταση μου δίνει και του δίνω πολλά.
Η παράσταση πραγματεύεται θέματα όπως η δικαιοσύνη, οι προκαταλήψεις και η ανθρώπινη ψυχολογία. Υπάρχει κάποια πτυχή του έργου που σας άγγιξε προσωπικά;
Ως Ένορκος 11, σε κάποια στιγμή αναφέρω: «Έχουμε μια ευθύνη, κι αυτό είναι ένα από τα αξιοθαύμαστα της δημοκρατίας». Πόσο σημαντικές αυτές οι δύο λέξεις, με πόση τεράστια σημασία… Ευθύνη και Δημοκρατία. Σπουδαίες λέξεις σε μια σημαντική στιγμή. Φτάνει να αναλογιστούμε, πόσο μπορούμε να της υποστηρίξουμε στην καθημερινότητά μας. Να έχουμε το θάρρος της ευθύνης και να ζούμε δημοκρατικά.
Έχοντας παίξει σε αυτή την παράσταση, έχετε αλλάξει άποψη για το πώς λειτουργεί η δικαιοσύνη ή το δικαστικό σύστημα;
Ακριβώς το αντίθετο. Η παράσταση ενισχύει κάθε φορά τα αισθήματά μου για την απόδοση δικαιοσύνης… Το δικαστικό σύστημα, μέσα από το οποίο εκφράζεται η δικαιοσύνη, πρέπει να είναι αμερόληπτο, ανεξάρτητο, δίκαιο! Αποτελούμενο από ανθρώπους, το συναίσθημα και η υποκειμενικότητα, σαφώς έχουν τη θέση τους, όμως η επιρροή από εξωγενείς παράγοντες, πρέπει να είναι ανύπαρκτη. Στην Ελλάδα του 2025, η αλήθεια είναι ότι προβληματίζομαι…
Πόσο εύκολο ήταν να μπείτε στη νοοτροπία της εποχής του 1957, όπου διαδραματίζεται η ιστορία;
Μέσα από μελέτη. Μελετώντας εκείνη την εποχή, στην Αμερική του 1957. Μια εποχή δύσκολη, με έντονο ρατσισμό, αρκετά σκληρή μπορώ να πω. Παρόλαυτά όμως, έχει ενδιαφέρον, γιατί σε τέτοιες εποχές οι άνθρωποι (όλων των τάσεων και των πεποιθήσεων) είναι ιδιαίτερα μαχητικοί και διαβασμένοι.
Υπάρχει κάποιος ένορκος που σας γοήτευσε περισσότερο, εκτός από τον δικό σας ρόλο;
Δεν ξεχωρίζω κάποιον. Όλοι έχουν μια ιδιαίτερη γοητεία. Φτάνει να τη βρεις!
Συνέντευξη: Αλέξανδρος Κατσάνος
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: "Οι 12 Ένορκοι" στο Θέατρο Κολοσσαίον
