Η νέα παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), Θελεστίνα του Φερνάντο ντε Ρόχας, σκηνοθετημένη από τον Αστέριο Πελτέκη, δεν είναι απλώς μια θεατρική παράσταση, αλλά μια εμπειρία – μια αληθινή ψυχολογική περιπέτεια που μας οδηγεί σε βαθιά, αδιάβατα μονοπάτια του ανθρώπινου ψυχισμού. Συνδυάζοντας τη δύναμη της ερωτικής τραγωδίας με τη σύγχρονη θεατρική αισθητική, η παράσταση φέρνει στο προσκήνιο τη σκοτεινή πλευρά του πάθους και της εξουσίας, προτείνοντας μια καθολική ανάλυση της ανθρώπινης φύσης και των περιορισμών της.
Η σκηνοθεσία του Αστέριου Πελτέκη είναι εξαιρετική. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται την ένταση και τον ρυθμό της παράστασης αναδεικνύει πλήρως τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων, ενώ η συνεχής συναισθηματική κορύφωση κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Καθώς οι ήρωες ξεδιπλώνουν τις ψυχικές τους αντιφάσεις, το κοινό γίνεται μάρτυρας μιας συνεχούς συναισθηματικής έντασης. Η παράσταση κρατά την προσοχή του θεατή με μια μαγευτική δύναμη, αναγκάζοντάς τον να αναμετρηθεί με τα πιο σκοτεινά και ανατριχιαστικά στοιχεία του ανθρώπινου ψυχισμού. Η διάρκεια των δύο ωρών περνά χωρίς κόπο, αφού ο ρυθμός της παράστασης είναι τόσο έντονος και γεμάτος εσωτερική ένταση που σε ακινητοποιεί και δεν σου επιτρέπει να πάρεις ανάσα.
Στο σκηνικό, η Φρόσως Λύτρα επιτυγχάνει μια εξαιρετική ενορχήστρωση της ατμόσφαιρας. Το περιβάλλον που δημιουργείται ενισχύει τη δραματική ένταση, ενώ τα σκηνικά ενσωματώνουν την αίσθηση της διαρκούς σύγκρουσης, της εσωτερικής θύελλας που διαπερνά τους χαρακτήρες. Η ατμόσφαιρα είναι στοιχειωμένη, μια σκοτεινή σκηνή που ενισχύει τις εκρηκτικές συναισθηματικές εκρήξεις των χαρακτήρων, οι οποίες δεν περιορίζονται μόνο στην επιφάνεια, αλλά διαπερνούν το θεατρικό έργο μέχρι την καρδιά του. Οι αποφάσεις της σκηνογράφου έχουν σημασία, αφού το σκηνικό όχι μόνο συμπληρώνει την ένταση της παράστασης, αλλά την ενισχύει με τη μοναδική του αισθητική, χωρίς να επισκιάζει ποτέ την ψυχολογική φόρτιση των χαρακτήρων.
Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται η Θελεστίνα, η αδίστακτη και επικίνδυνη προξενήτρα, η οποία χρησιμοποιεί τον έρωτα και την επιθυμία για να επιβιώσει, να ελέγξει και να εξουσιάσει. Ο ρόλος της ερμηνεύεται με εκπληκτική μαεστρία από την Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, η οποία αποδίδει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της με μια ένταση που κατακτά τη σκηνή. Η Θελεστίνα είναι ένα σύμπλεγμα αντιφάσεων: μια γυναίκα που χρησιμοποιεί τις αδυναμίες των άλλων προς όφελός της, αλλά παράλληλα αποκαλύπτεται και ως θύμα του δικού της πάθους για εξουσία και επιβίωση. Η ερμηνεία της Κωνσταντινίδου είναι γεμάτη ένταση και βάθος, καταφέρνοντας να αναδείξει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της Θελεστίνας. Με χειριστικότητα και συναίσθημα, μεταμορφώνεται σε ένα πρόσωπο που συνδυάζει τη φονικότητα με τη γοητεία, αποκαλύπτοντας την ψυχολογική ένταση της ηρωίδας. Καθώς κινείται ανάμεσα στη χειριστικότητα και τη συγκίνηση, η Θελεστίνα γίνεται ένα αληθινά ανησυχητικό πρόσωπο που προκαλεί ταυτόχρονα θαυμασμό και φόβο.
Αντίθετα, ο Καλίστο, ο νεαρός ιππότης που παλεύει για την αγάπη, είναι παγιδευμένος στην ανάγκη του να βρει τον ιδανικό έρωτα. Η ερμηνεία του Γιώργου Κολοβού απογειώνει τον χαρακτήρα, προσδίδοντάς του μια βαθιά συναισθηματική ένταση που συγκλονίζει τον θεατή. Ο Κολοβός αποτυπώνει με εκπληκτική ακρίβεια την ψυχική σύγκρουση του Καλίστο, παίζοντας με τις αντιφάσεις του χαρακτήρα του και αποκαλύπτοντας την αδύναμη πλευρά του – έναν άντρα που, αν και βαθιά ερωτευμένος, αδυνατεί να αναγνωρίσει την αληθινή φύση της επιθυμίας του. Αν και καταβεβλημένος από τη λαχτάρα του για την τέλεια αγάπη, ο Καλίστο σπαράσσεται από την αναγνώριση της αδυναμίας του να τη βρει. Μέσα από την ερμηνεία του Κολοβού, βλέπουμε έναν άντρα εγκλωβισμένο στις προσδοκίες του, ασταθή και τρομαγμένο από το γεγονός ότι δεν μπορεί να ελέγξει την ίδια του την επιθυμία. Η ένταση και η πειθώ με τις οποίες ερμηνεύει τον ρόλο του, τον καθιστούν έναν από τους πιο τραγικούς και αναγνωρίσιμους χαρακτήρες του έργου, καθώς το βάρος της ψυχικής του κατάρρευσης αποδίδεται με σφοδρότητα και αληθοφάνεια.
Από την άλλη, η Μελιβέα, η γυναίκα που ο Καλίστο αγαπά, είναι το σύμβολο της απογοήτευσης. Στην εξαιρετική ερμηνεία της Τατιάνας Μελίδου, η Μελιβέα αναδύεται ως μια σύνθετη και πολυδιάστατη προσωπικότητα, που αποπνέει έναν ψυχρό και αποστασιοποιημένο αέρα, καταρρίπτοντας τις ελπίδες του Καλίστο για έναν ιδανικό έρωτα. Η Μελιβέα δεν είναι απλώς μια γυναίκα που αφήνει τον Καλίστο να σπαραχτεί για την αγάπη της, αλλά το αποκαλυπτικό σύμβολο των αποτυχημένων προσπαθειών του να βρει κάτι αληθινό. Η ψυχρότητα και η αποστασιοποίηση με τις οποίες ερμηνεύει τον ρόλο της, αποκαλύπτουν την αδυναμία της να συνδεθεί πραγματικά με τους άλλους, την αίσθηση της απογοήτευσης και της σύγκρουσης ανάμεσα στις επιθυμίες και την πραγματικότητα. Η Μελιβέα είναι εκείνη που αντανακλά τη ματαιότητα του έρωτα του Καλίστο, αλλά η ερμηνεία της Μελίδου είναι γεμάτη από μια βαθιά συναισθηματική ένταση, που αποκαλύπτει τον πόνο και την αποτυχία του χαρακτήρα της να βρει ουσιαστική σύνδεση. Μέσα από την παρουσία της, η Μελιβέα αποκτά βάθος και γίνεται το πραγματικό σημείο καμπής για την ψυχολογική διάσταση της ιστορίας.
Η Χρύσα Ρώπα, στον ρόλο της Ελίσιας, αποδίδει με μοναδική δεξιοτεχνία την ανατριχιαστική διπλωματία του χαρακτήρα της. Σαν μια γυναίκα που χειραγωγεί και εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα των γύρω της, η Ελίσια είναι τόσο εύθραυστη όσο και αδίστακτη, παγιδευμένη στη δική της ανάγκη για εξουσία και επιβίωση. Η Ρώπα αποκαλύπτει τη βαθιά ψυχολογική πολυπλοκότητα της Ελίσιας με εξαιρετική ακρίβεια, κάνοντάς την ταυτόχρονα συμπαθή και επικίνδυνη. Η αμφιθυμία της ηρωίδας, που είναι και θύμα και θύτης, φανερώνεται μέσα από την υποβλητική της παρουσία, η οποία εντείνει τη συναισθηματική ένταση και πυροδοτεί τις ανατροπές του δράματος. Η ερμηνεία της Ρώπα φέρνει στο προσκήνιο τις σκοτεινές πτυχές του χαρακτήρα της, προκαλώντας τον θεατή να αναρωτηθεί αν η Ελίσια είναι απλώς ένα εργαλείο στα χέρια των άλλων ή μια απόλυτα συνειδητή εκφραστής εξουσίας και χειραγώγησης.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, στον ρόλο της Αρεούσας/Περαστικής, φέρνει μία εξαιρετική αίσθηση ανεξαρτησίας και εσωτερικής δύναμης στην παράσταση. Παρουσιάζοντας έναν χαρακτήρα που είναι και παρών και αποστασιοποιημένος, η Παλαιολόγου αποδίδει την αντιφατική φύση της Αρεούσας με σφιχτό έλεγχο και μινιμαλιστική ένταση. Η υποκριτική της ακρίβεια προσφέρει έναν καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη του δράματος, ενώ η παρουσία της αναδεικνύει τη δύναμη της σιωπής και της αβέβαιης παρουσίας, κάτι που προσδίδει βάθος στην εξερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής.
Ο θίασος της παράστασης, με την εκπληκτική του συνοχή και την αδιάκοπη δυναμική του, αποδίδει με μαεστρία τους πολυδιάστατους χαρακτήρες του έργου, αναδεικνύοντας την ένταση και τις ψυχολογικές αντιφάσεις τους. Κάθε ηθοποιός, ανεξαρτήτως ρόλου, φέρνει στο προσκήνιο μία μοναδική και αξιόλογη ερμηνεία, συνεισφέροντας στην απόλυτη ενορχήστρωση της παράστασης. Μέσα από τη συναρπαστική τους παρουσία, ολόκληρη η ομάδα δημιουργεί μια εμπειρία που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, διατηρώντας την ένταση και την αίσθηση της συγκίνησης σε κάθε στιγμή της παράστασης. Ο μεγάλος αυτός θίασος, με την αφοσίωση και την εξαιρετική του δουλειά, απογειώνει την παράσταση και την καθιστά μια από τις πιο ολοκληρωμένες και δυναμικές του θεάτρου.
Η ένταση της παράστασης ανεβαίνει κατακόρυφα χάρη στην αριστοτεχνική σύνθεση των στοιχείων που την πλαισιώνουν. Τα εκρηκτικά σκηνικά της Φρόσως Λύτρα και η συναρπαστική μουσική του Στέφανου Κορκολή δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου οι χαρακτήρες φαίνεται να βρίσκονται σε συνεχή ψυχική αναστάτωση, έτοιμοι να εκραγούν ανά πάσα στιγμή. Ο σκηνοθετικός χειρισμός του Αστέριου Πελτέκη δίνει τον απόλυτο ρυθμό και την ένταση στην παράσταση, επιτρέποντας σε κάθε συναισθηματική κορύφωση να αναδείξει τη βαρύτητα των ανθρώπινων συγκρούσεων. Η παράσταση δεν είναι απλώς μια αισθητική και συναισθηματική εμπειρία – είναι μια πρόκληση, μια πρόκληση που αναγκάζει το κοινό να αναστοχαστεί την ίδια του τη φύση.
Η παράσταση Θελεστίνα του ΚΘΒΕ είναι μια επιβλητική και ανατρεπτική θεατρική εμπειρία, που συνδυάζει με μοναδικό τρόπο την ψυχολογική ένταση, την ερωτική τραγωδία και την αδιαπραγμάτευτη δύναμη της ανθρώπινης φύσης. Η σκηνοθεσία του Αστέριου Πελτέκη, η εξαιρετική ερμηνεία του θιάσου και οι συγκλονιστικές σκηνογραφικές και μουσικές συνθέσεις, δημιουργούν ένα έργο που αποτυπώνει το κοινό στον καμβά των προσωπικών του αντιφάσεων και επιθυμιών. Η Θελεστίνα δεν είναι απλά μια παράσταση που αφηγείται μια ιστορία· είναι μια πρόκληση για τον θεατή, μια ματιά στον σκοτεινό πυρήνα του ανθρώπινου ψυχισμού, που αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της στην ψυχή του κοινού, πολύ καιρό μετά την αυλαία.
Κριτική: Μαρία Μουρουζίδου
Για περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο: Πρεμιέρα για την 'Θελεστίνα': Η ιλλαροτραγωδία που ανατέλλει στο Βασιλικό Θέατρο
